วันจันทร์ที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2553

ร้านประมูลของ


ใช้พนักงาน2-3คน เป็นอย่างน้อยครับ วิธีการจัดเรียงสินค้าที่จะทำการประมูลโชว์ไว้หน้าด้าน..เอ้ย..
ด้านหน้า..ของร้าน เมื่อพร้อมพิธีกรเริ่มพูดเชิญชวนลูกค้าให้มาร่วมประมูลพร้อมทั้งหยิบสินค้าขึ้นมา 1 ชิ้น "อันนี้รถบังคับวิทยุไร้สายครับ หกคะเมนตีลังกาข้ามสิ่งกีดขวาง"พูดพร้อมสาธิตให้ลูกค้าดู(เอานิดเดียวพอนะ)"ราคาตามท้องตลาด 199 บาทครับ (ทุนมา45บาท) แต่วันนี้เปิดประมูลประเดิมร้านครับ มีแค่ 3 คันครับ 3คันเท่านั้น...ขอเศษตังค์ในกระเป๋าครับ..ใครมีเหรียญ 10 บาทเอาไปเลยครับ ยกมือครับยกมือ อ้าวด้านโน้นคันนึงด้านนี้คันนึงอ้อ..เอาสองคันเลยหมดครับหมด" (ทุนมาคันละ45 3คัน=145 บาท ขายได้ 30)ครั้งแรกขาดทุนครับ ครั้ง2-3 อาจขาดทุนนิดๆเพื่อล่อใจครับ แต่พอแย่งกันมากๆเริ่มมั่วครับ "อันนี้ราคาในห้าง499บาท(ทุนมา58บาท) แต่วันนี้เราสมนาคุณทุกท่านพิเศษมีเพียงสามชิ้นเท่านั้นครับ เอา159 บาทครับ ใครเอายกมือครับยกมือๆ" ความที่ต้องแย่งกันซื้อ(ห้ามพูดว่าความโลภ) ทำให้หลายคนลืมนึกถึงราคาจริงๆตามท้องตลาดครับ แง่คิด:คนเป็นพิธีกรต้องพูดคล่องมีไหวพริบ เราไม่ได้โกงแต่..เราขอโกย..

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น